Είδη Πλακιδίων

Τα πλακίδια κερδίζουν ολοένα και περισσότερο έδαφος στην επένδυση δαπέδων και τοίχων, καλύπτοντας απαιτήσεις για άψογη αισθητικά εμφάνιση και υψηλή ποιότητα. Κατασκευάζονται από φυσικές πρώτες ύλες που αναμιγνύονται σε διάφορες συνθέσεις, ανάλογα με αυτά που ορίζει το κάθε εργοστάσιο, και χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες, ανάλογα με τον τρόπο παραγωγής τους:
  • Εξηλασμένα ή extruded, όταν το μείγμα γίνεται πηλός, εξωθείται από καλούπια και κατόπιν ψήνεται σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες (klinker, cotto). Αυτά τα πλακίδια είναι κατά κανόνα και πιο ανθεκτικά.
  • Πρεσαριστά, όταν το μείγμα (σκόνη) μπαίνει πεπιεσμένο σε καλούπια και μετά ψήνεται (όλα τα υπόλοιπα πλακίδια)
Άλλες διαφοροποιήσεις τους, είναι:
Ως προς τη σύνθεση της πάστας (ή "μπισκότου"), όπου μπορεί να έχουμε (με σειρά αντοχής):
  • Κόκκινη πάστα (και σμάλτο)
  • Άσπρη πάστα (και σμάλτο)
  • Porcellanato (ειδική σύνθεση για ακόμη μεγαλύτερη αντοχή), το οποίο έχει τις δικές του υποκατηγορίες:
  • Porcellanato με σμάλτο
    • b- Porcellanato full body (ολόμαζο), το οποίο μπορεί να είναι:
    • b1- Porcellanato smaltato massa completa
    • b2- Porcellanato doppio caricamento (περιέχει σμάλτο με porcellanato, για να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα χρώματος και σχεδίων. Τώρα έχει εξασθενήσει με την ανάπτυξη της ψηφιακής τεχνολογίας)

  • Ως προς τον τρόπο ψησίματος:

  • Μονόπυρα (monocottura) όταν το πλακίδιο ψήνεται μία φορά
  • Δίπυρα (bicottura) όταν ψήνεται πρώτα το μπισκότο, μπαίνει το σμάλτο και μετά ξαναψήνεται
  • Terzo fuoco, όταν χρειαστεί να ψηθούν και για τρίτη φορά, λόγω decor.
  • Ως προς την ύπαρξη ή όχι σμάλτου στην επιφάνεια των πλακιδίων, όπου μπορεί να έχουμε:
  • Σμαλτωμένα (πλακίδια με κόκκινη ή άσπρη πάστα, porcellanato, klinker)
  • Ασμάλτωτα (porcellanato full body, klinker, cotto)
  • Ως προς τo γυάλισμα της επιφάνειας των πλακιδίων, όπου μπορεί να έχουμε:
  • Ματ πλακίδια
  • Γυαλιστερά πλακίδια
  • Ως προς το ανάγλυφο της επιφάνειας των πλακιδίων, όπου μπορεί να έχουμε:
  • Πλακίδια με λεία επιφάνεια
  • Πλακίδια με ανάγλυφη επιφάνεια
Με το πέρασμα του χρόνου, η επένδυση με πλακίδια έγινε αναγκαιότητα, καθώς τα φυσικά υλικά (μάρμαρο, πέτρα, ξύλο) είναι υπό εξαφάνιση, η δυσκολία εξόρυξης και επεξεργασίας τους τα καθιστά ακριβά, ενώ παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες στην τοποθέτηση και τη συντήρησή τους.Τα πλακίδια, που προέρχονται από φυσικά υλικά (χώματα, σμάλτο, νερό και φωτιά) προσφέρουν τη λύση καθώς, σαν βιομηχανικά προϊόντα που είναι, έχουν προδιαγραφές.
Οι επιφάνειες που έχουν επενδυθεί με πλακίδια, είναι πιο υγιεινές και καθαρίζονται πιο εύκολα (ειδικά τα σμαλτωμένα πλακίδια που είναι λιγότερο απορροφητικά).Έχουμε τεράστιες δυνατότητες μορφολογίας της επιφάνειας, αφού με τα σμάλτα μπορεί κανείς να πετύχει όποια εικόνα θέλει – μάρμαρο, πέτρα, φυσικό γρανίτη, ξύλο, διακοσμητικά σχέδια, σε όλα τα χρώματα. Ακόμη, μπορούμε να έχουμε ανάγλυφες επιφάνειες, για ειδικές χρήσεις.

 ______________________________________________________________________


  ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΛΑΚΙΔΙΩΝ  

ANTIOΛΙΣΘΗΡΟΤΗΤΑ

Υπάρχουν πολλά τεστ που, με τη χρήση διαφόρων συσκευών μέτρησης, μετρούν πράγματα όπως είναι ο συντελεστής στατικής ή δυναμικής τριβής, η αντίσταση σε ολίσθηση ή η επιφανειακή τραχύτητα. Ακολουθεί περιγραφή της πιο κοινής δοκιμασίας, της δοκιμασίας της ράμπας:
Τα πλακίδια που δοκιμάζονται είναι τοποθετημένα (κολλημένα και στοκαρισμένα κανονικά) πάνω σε μία πλατφόρμα (ράμπα), η οποία λιπαίνεται. Πάνω στην πλατφόρμα περπατά ένα έμπειρο άτομο, ενώ αυξάνεται σταδιακά η κλίση της. Για το αποτέλεσμα του τεστ, μετράται η γωνία στην οποία το άτομο που περπατά πάνω στην πλατφόρμα γλιστράει.
Υπάρχουν 2 μέθοδοι δοκιμής, σύμφωνα με τις προδιαγραφές DIN.
    DIN 51097
     Ο άνθρωπος που περπατά πάνω στη ράμπα είναι ξυπόλυτος και το λιπαντικό είναι το νερό. Τα αποτελέσματα ορίζονται με ένα γράμμα, που αντιστοιχεί στη γωνία της ράμπας, όπως περιγράφεται παρακάτω:
  • Α 12 - 18 μοίρες Αποδυτήρια και άλλοι (κυρίως στεγνοί) χώροι για κυκλοφορία με γυμνό πόδι, αποδυτήρια, σάουνα, χώροι αναμονής και δάπεδα-πισίνες σε χώρους εκτός κολύμβησης με βάθος μικρότερο από 80εκ..
  • Β 18 - 24 μοίρες Βρεγμένες περιοχές, όπως τα ντους, αποδυτήρια, καταστρώματα (εξέδρες) πισίνας και σκάλες με πλάτος μέχρι 1 μέτρο και κάγκελα και από τις δύο πλευρές, πισίνες κωπηλασίας και δάπεδα-πισίνες σεχώρους εκτός κολύμβησης με βάθος μικρότερο από 80εκ., σάουνα και χώροι αναμονής που δεν ανταποκρίνονται στην κλάση Α.
  • C > 24 μοίρες Βρεγμένες περιοχές, όπως επικλινή και πλευρικά τοιχώματα πισίνας, σκάλες που οδηγούν στο νερό και δεν ανταποκρίνονται στην κλάση Β. Η αδυναμία επίτευξης 12 μοιρών σημαίνει ότι δεν μπορεί να δοθεί βαθμολογία.
DIN 51130
Ο άνθρωπος που περπατά πάνω στη ράμπα φορά παπούτσια με σόλες από καουτσούκ, και το λιπαντικό είναι λάδι μηχανής. Τα αποτελέσματα ορίζονται με τον δείκτη R και έναν αριθμό, και αντιστοιχούν στην γωνία κλίσης της ράμπας, όπως αναφέρεται παρακάτω:
  • R9 6 - 10 μοίρες,  Χαμηλή στατική τριβή (χαμηλός συντελεστής?).
  • R10 10 - 19 μοίρες,  Φυσιολογική στατική τριβή.
  • R11 19 - 27 μοίρες,  Αυξημένη στατική τριβή.
  • R12 27 - 35 μοίρες, Υψηλή στατική τριβή.
  • R13 > 35 μοίρες,  Πολύ υψηλή στατική τριβή.
ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ (Mohs)
Αν χαραχτεί η επιφάνεια ενός ορυκτού με ένα μυτερό αντικείμενο, άλλο χαράζεται εύκολα και άλλο δυσκολότερα. Γενικά όλα τα ορυκτά παρουσιάζουν αντίσταση άλλοτε μικρή και άλλοτε μεγαλύτερη. Η αντίσταση αυτή ονομάζεται σκληρότητα. Η σκληρότητα προσδιορίζεται με σύγκριση δύο ορυκτών οπότε σκληρότερο είναι αυτό που χαράζει το άλλο. Με βάση αυτό έχει κατασκευαστεί σκληρομετρική κλίμακα. Η κλίμακα αυτή αποτελείται από δέκα ορυκτά που το καθένα έχει δικό του βαθμό σκληρότητας. Κάθε ορυκτό χαράζει το προηγούμενό του και χαράζεται από το επόμενό του. Ο προσδιορισμός της σκληρότητας ενός ορυκτού γίνεται ως εξής: Παίρνουν ένα κομμάτι από το ορυκτό και δοκιμάζουν ποιό ορυκτό της κλίμακας το χαράζει, αρχίζοντας από τα σκληρότερα. Όταν βρουν ένα ορυκτό της κλίμακας που ούτε χαράζεται ούτε το χαράζει, τότε το ορυκτό έχει την ίδια σκληρότητα μ' αυτό. Για την κατά προσέγγιση εύρεση της σκληρότητας χρησιμοποιούμε
το νύχι (~2½), ένα χάλκινο νόμισμα (~3½), ένα σουγιά (~5½), ένα κομμάτι τζάμι (~5½) ή μια λίμα ατσάλινη (~6½-7).

ΚΑΤΑΤΑΞΗ PEI
Η βαθμολογία του PEI I, II, III, IV, V ορίζει την ανθεκτικότητα της επιφάνειας ενός σμαλτωμένου πλακιδίου στο γδάρσιμο.

PEI: (Porcelain Enamel Ιnstitute) Ένα ινστιτούτο που είναι υπεύθυνο για την έρευνα, τον έλεγχο και την ανάλυση των κεραμικών υλικών στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Δοκιμασία: Αρκετά δείγματα πλακιδίων υπόκεινται σε περιστροφή με ένα σκληρό υλικό στην επιφάνειά τους (που περιέχεται σε ένα φλιτζάνι). Μετά από ένα προκαθορισμένο περιστροφών, το δείγμα αφαιρείται. Αυτό επαναλαμβάνεται για οκτώ περιόδους περιστροφών: 100 περιστροφές την πρώτη φορά, 150 την επόμενη, και μετά 600, 750, 1500, 2100, 6000 και 12.000 περιστροφές.
Τα πλακίδια που δεν δείχνουν σημάδια φθοράς στις 12.000 περιστροφές, στη συνέχεια υποβάλλονται σε μια δοκιμασία κηλίδωσης (λεκιάσματος). Αν περάσει και αυτή τη δοκιμασία, τότε βαθμολογείται με V. Κάθε νέο πλακίδιο που δοκιμάζεται, συγκρίνεται στη συνέχεια με το ένα πλακίδιο τάξης V, και αν δεν υπάρχουν ορατά σημάδια φθοράς, θεωρείται ότι έχει περάσει αυτό το επίπεδο. Υπάρχουν έξι επίπεδα που μπορούν να επιτευχθούν με αυτή την μέθοδο δοκιμής (group 0 έως 5) 0 έως V.

Κλάση 0 - PEI I .Διακοσμητικά μόνο, δεν συνιστάται η χρήση τους σε δάπεδο

Group (Κατηγορία) 1 - PEI I .Πολύ μικρή αντοχή - πλακίδια μόνο για μπάνια και υπνοδωμάτια που δεν έχουν άμεση πρόσβαση σε εξωτερικό χώρο (κυκλοφορία π.χ. με παντόφλες)

Group 2 - PEI II .Μικρή αντοχή – πλακίδια για όλους τους χώρους ενός σπιτιού, εκτός από την είσοδο, τις σκάλες και την κουζίνα (κυκλοφορία με παπούτσια με μαλακές σόλες)

Group 3 - PEI III .Μέση αντοχή - πλακίδια κατάλληλα για όλους τους χώρους ενός σπιτιού, και δημόσιους χώρους με μικρή κυκλοφορία (όπως σε ένα σπίτι). Εξαιρούνται οι χώροι με μεγαλύτερη κυκλοφορία και οι στροφές (κυκλοφορία με κανονικά παπούτσια).

Group 4 - PEI IV .Υψηλή αντοχή – πλακίδια για χώρους με μεγάλη κυκλοφορία, όπως εστιατόρια, γραφεία, σχολεία και καταστήματα (κυκλοφορία με κανονικά παπούτσια).

Group 5 - PEI V .Πολύ υψηλή αντοχή - πλακίδια για χώρους με πολύ μεγάλη κυκλοφορία, όπου απαιτείται μεγαλύτερη αντοχή από την κατηγορία IV.

ΑΠΟΡΡΟΦΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
ISO 10545-3: Μέθοδος δοκιμασίας για τη μέτρηση της απορρόφησης του νερού μέσω της επιλογής των δύο διαφορετικών τεχνικών με νερό: βρασμού και εμβάπτισης σε κενό.
  • Η πρώτη μέθοδος περιλαμβάνει τη δοκιμή 10 πλακιδίων, που αποξηραίνονται στη μάζα και υποβάλλονται σε δίωρο βρασμό και σε πρόσθετο τετράωρο εμποτισμό σε νερό. Ακριβώς όπως στο ASTM C373 (Αμερική), η απορρόφηση του νερού υπολογίζεται σε συνάρτηση με τη διαφορά βάρους του δείγματος που δοκιμάστηκε πριν και μετά τη βύθιση του στο νερό.
  • Η άλλη μέθοδος, η εμβάπτιση σε κενό, ορίστηκε με σκοπό να μετρήσει την πόρωση και την εμφανή σχετική πυκνότητα, και μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως "Quick-check" εναλλακτική λύση για τη μέτρηση της απορρόφησης του νερού. iστόσο, η μέθοδος του βρασμού είναι η πρωταρχική τεχνική που αναφέρεται από όλα τα ISO ταξινομήσεις προϊόντων και τις προδιαγραφές.
Ποσοστό ταξινόμησης προϊόντων
  • 0 - 0,5% αδιαπέραστο Πλακίδια porcellanato, αντιπαγωτικά
  • 0,5 - 3% υαλώδη Κόκκινη και λευκή πάστα, πλακίδια δαπέδου, αντιπαγωτικά
  • 3 - 7% Ημι-υαλώδη Μη αντιπαγωτικά, πλακίδια τοίχου και δαπέδου με λευκή η κόκκινη πάστα
  • > 7% μη υαλώδη Monoporosa πλακιδια δαπέδου και τοίχου
Το ποσοστό απορρόφησης του νερού είναι άμεσα συνδεδεμένο με την καταλληλότητα των διαφόρων τύπων πλακιδίων για εσωτερικές ή εξωτερικές εφαρμογές. Τα πλακάκια που επιλέγονται πρέπει να έχουν πολύ χαμηλό ποσοστό απορροφητικότητας, ειδικά σε κλίματα με βροχοπτώσεις και έντονες εναλλαγές θερμοκρασίας. Ένα χαμηλό ποσοστό απορρόφησης του νερού, επιτρέπει επίσης την απορρόφηση σε μικρότερο ποσοστό τροφίμων ή ποτών και την κηλίδωση.